Ο Παραμυθούλης

Συγγραφέας παραμυθιού

Βαριόταν ο Παραμυθούλης ολομόναχος όλη μέρα στο ράφι πάνω από το κρεβάτι, να κάθεται και να καταπίνει όλη τη σκόνη που η Σοφούλα απορροφημένη όλη μέρα από τα διαβάσματα κι άλλοτε από τα παιχνίδια, άφηνε συχνά να μαζεύεται στα ράφια κι άρχισε να σκέφτεται τι να κάνει για να σμίξει με τη παρέα του τα άλλα παραμύθια, να παίζει και να περνάει καλά, να διηγούνται ιστορίες μεταξύ τους απ’ όλο το κόσμο, θρύλους με απόκοσμες νεράιδες και ξωτικά ή πανέμορφες γοργόνες που βγαίνουν στη στεριά κι ερωτεύονται όμορφους ναυτικούς και να φτάνει έτσι το βράδυ χωρίς να το καταλάβουν κι ύστερα να πηγαίνει για ύπνο, εξαντλημένος από τη παρέα και τις συζητήσεις με τ’ άλλα παραμύθια μα γεμάτος από τις ιστορίες και τις περιπέτειες των ηρώων και τις εμπειρίες από τα παθήματά τους που σχεδόν πάντα ευτυχώς κατέληγαν σ’ ένα ωραίο τέλος, με την πριγκίπισσα να παντρεύεται το πριγκιπόπουλο και την κακιά μάγισσα να πεθαίνει ή να φυλακίζεται ακίνδυνη σε πύργο απόμακρο μακριά από τους θνητούς, χωρίς να μπορεί να τους βλάψει πια.

Μα πως να κατέβει από το ψηλό ράφι που τον είχε βάλει η Σοφούλα; Αν πηδήξω σκεφτόταν, θ’ ανοίξει η κολλημένη ράχη μου και θα πεταχτούν όλα τα φύλλα μου έξω κι άντε μετά να τα συμμαζέψω και να ξαναγίνω κανονικό βιβλίο με τους ήρωες μου, τις πολύχρωμες εικόνες μου και τις ιστορίες μου…

Τι να κάνω; τι να κάνω; αναρωτιόταν, όταν ξαφνικά η μεγάλη μαύρη γάτα της Σοφούλας έκανε την εμφάνισή της στο δωμάτιο και για καλή του τύχη, βρήκε του γούστου της εκείνη τη μέρα το ράφι μπροστά στον Παραμυθούλη και μ'ένα σάλτο ευέλικτα κι εύκολα σα γνήσιο αιλουροειδές, στρογγυλοκάθισε κι άρχισε να ασχολείται με την περιποίηση του ενός ποδιού της.

Ο Παραμυθούλης δεν έχασε καιρό… Καλή μου Ζαφειρένια της είπε, πάρε με στην πλάτη σου μόλις κατέβεις από δω που θέλω να σμίξω εκεί στη μεγάλη βιβλιοθήκη, μέσα στο σαλόνι με τ’ άλλα μου ξαδερφοπαραμύθια και βαριέμαι εδώ πέρα όλη μέρα μοναχός μου. Δεν έχω τι να κάνω κι όλη μέρα σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι τις δικές μου ιστορίες που βρίσκονται μέσα στο βιβλίο μου…

Μμμ... Αποκρίθηκε ναζιάρικα η Ζαφειρένια που η Σοφία της είχε δώσει αυτό το όνομα από τα όμορφα πράσινα μάτια της που πράγματι έμοιαζαν με ζαφείρια… Και εγώ τι θα κερδίσω αν σε βοηθήσω;

Η Ζαφειρένια είχε καλό χαρακτήρα μα σαν όλες τις γάτες είχε κι αυτή τις παραξενιές της και το δικό της ανεξάρτητο στυλ, που δεν της επέτρεπε να δείχνει πως ήταν έτοιμη για κάθε αταξία και πως θα βοηθούσε έναν σκασιάρχη έτσι χωρίς κάποιο αντάλλαγμα ή έστω κάποια ανταμοιβή…

Θα σε κάνω ηρωίδα σε κάποιο από τα επόμενα παραμύθια που θα σκαρφιστεί κάποιος από τους παραμυθάδες, που γράφουν βιβλία σαν εμένα και χωρίς αυτούς δε θα υπήρχα ούτε εγώ, ούτε κανένα άλλο παραμύθι στο κόσμο, της απάντησε ο Παραμυθούλης χωρίς να το πολυσκεφτεί.

Εντάξει, βιάστηκε να συμφωνήσει η Ζαφειρένια που άλλο που δεν ήθελε να πρωταγωνιστήσει σε κάποια παραμυθένια ιστορία, ματαιόδοξη καθώς ήταν όπως κάθε γάτα που σέβεται τον εαυτό της.

- Τώρα που θα κατέβω από το ράφι, άνοιξε στη μέση και βάλε τα φύλλα σου πάνω στη πλάτη μου τα μισά από τη μια μεριά και τ’ άλλα μισά από την άλλη κι εγώ θα σε κουβαλήσω πολύ εύκολα μέχρι κάτω στο πάτωμα κι από ‘κει πια θα φωνάξουμε τον Ταρτούφο και σε πιάνει με το στόμα και σε κουβαλάει μέχρι τη μεγάλη βιβλιοθήκη μέσα στο σαλόνι…

- Έγινε, απάντησε ο Παραμυθούλης!

Κι έτσι έγινε… Γρήγορα με τη βοήθεια της Ζαφειρένιας, κατέβηκε από το ράφι και μόλις έφτασε στο πάτωμα πάνω στην πλάτη της έξυπνης γάτας, εκείνη έτρεξε στην κουζίνα και γρήγορα έφερε τον Ταρτούφο, το σκύλο του Γιάννη, του αδερφού της Σοφίας, που με το μεγάλο του στόμα, έπιασε τον Παραμυθούλη από τη σκληρή πλευρά του εκεί που έδεναν όλα τα φύλλα του για να μην τον πονέσει και τον μετέφερε στη μεγάλη βιβλιοθήκη του σαλονιού όπου έσμιξε με τα ξαδέρφια του τα άλλα Παραμύθια.

Πανευτυχής ο Παραμυθούλης, έμεινε εκεί όλες τις ημέρες των διακοπών των Χριστουγέννων μέχρι και μετά τα Φώτα κι όταν πια η Σοφούλα γύρισε στο σχολείο και ξανάπιασε τα βιβλία της, διαπίστωσε πως ο Παραμυθούλης είχε αλλάξει θέση και δε βρισκόταν πια στο ράφι μέσα στο δωμάτιό της που τον είχε τοποθετήσει. Απασχολημένη όμως καθώς ήταν με τα καθημερινά της διαβάσματα, αμέλησε να τον ξαναγυρίσει στη θέση του κι έτσι ο Παραμυθούλης, έμεινε με τ’ αγαπημένα του ξαδέρφια να μαθαίνει και ν’ ανταλλάσει ιστορίες από διάφορες χώρες μέχρι το καλοκαίρι που άρχισαν οι καλοκαιρινές διακοπές της Σοφούλας. Αλλά μέχρι τότε έχουμε καιρό …

ΤΕΛΟΣ

Κείμενο: Ειρήνη Χιώτη, 29/01/2021

Ένα παραμύθι ειδικά για την πλατφόρμα: Παιδικά Παραμύθια

Πληροφορίες
Κατηγορία παραμυθιού
Ετος πρώτης δημοσίευσης
Προέλευση (περιοχή)
Δώσε αστέρια
Average: 4.3 (112 ψήφοι)