Το νόημα των Χριστουγέννων

Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος έχει φτάσει η αγαπημένη εποχή μικρών και μεγάλων. Τα Χριστούγεννα! Λαμπάκια σε κάθε γωνιά της κάθε πόλης, φώτα, στολίδια, χριστουγεννιάτικα δέντρα! Όλος ο κόσμος ξεχύνεται στα μαγαζιά ψάχνοντας να βρει τα πιο ωραία στολίδια για το στόλισμα του δέντρου.

Η οικογένεια του Γιαννάκη έχει μεγάλο ταλέντο στο στόλισμα! Κάθε χρόνο το σπίτι τους είναι το πιο φωτεινό και το πιο ωραίο σε όλη την πόλη! Όλοι προσπαθούν να πάρουν ιδέες χαζεύοντας το στολισμένο μπαλκόνι, και προσπαθώντας να δούνε μέσα από το παράθυρο το στολισμένο δέντρο.

Παραμονή Χριστουγέννων και ένα μεγάλο πάρτυ για παιδιά έχει στηθεί στο κέντρο της πόλης. Όλοι έχουνε πάει εκεί να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να παίξουν. Η παρέα του Γιαννάκη είναι όλη εκεί για να διασκεδάσει. Τα παιδιά λένε στον Γιαννάκη πόσο εντυπωσιασμένοι είναι με το σπίτι του και πόσο όμορφο είναι!

Ο Γιαννάκης όμως δε μιλάει. Αντιθέτως, κατεβάζει το βλέμμα και δε σχολιάζει τίποτα.

- Τι έχεις; Γιατί δε μιλάς; τον ρώτησαν.

- Όλα αυτά τα στολίδια και τα φωτάκια που εσείς καμαρώνετε εμένα είναι το μεγαλύτερο μου πρόβλημα! Πρέπει να προσέχω μη χαλάσω τίποτα, να μην παίζω με την μπάλα μην κάνω ζημιά, να προσέχω να μην αγγίξω καθόλου το δέντρο και γενικά να μην αγγίξω τίποτα! Για να είναι όλα ωραία και τέλεια εγώ δεν μπορώ να κουνηθώ!

Αμέσως τα παιδιά καταλάβανε γιατί ο Γιαννάκης ήταν έτσι.

Την επόμενη μέρα, ανήμερα των Χριστουγέννων ο Γιαννάκης έτρεξε να πάει στο δέντρο να βρει το δώρο του. Αυτό όμως που του έκανε τη μεγαλύτερη έκπληξη ήτανε κάτι άλλο! Δίπλα από το δώρο του είχε και ένα σημείωμα του μπαμπά και της μαμάς. Έγραφε, "παίξε όσο μπάλα θέλεις, τρέξε, διασκέδασε, και αν γίνει και καμία ζημιά δε χάλασε ο κόσμος".  Οι γονείς του, είχαν ακούσει τη συζήτηση του μικρού και της παρέας του και είχαν καταλάβει ότι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων δεν είναι το πόσο ωραία στολισμένο με λαμπάκια είναι ένα σπίτι, αλλά το ποσό στολισμένο με αγάπη είναι ένα σπίτι. Το ίδιο βράδυ είχανε σπάσει δύο, τρεις γλόμποι, και κάποια φωτάκια δε δούλευαν. Ε και τι έγινε;

Κείμενο: Κώστας Νακκας

Εικονογράφηση: Παιδικά Παραμύθια