Αν υπάρχει ένα βιβλίο που έχει αγαπηθεί όσο κανένα άλλο, αυτό είναι ο «Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Η ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα, ενός ιδιαίτερου παιδιού που έφτασε στη γη από άλλον πλανήτη, είναι ένα μαγικό και διαχρονικό παραμύθι που γράφτηκε για μικρούς αλλά αγαπήθηκε από μεγάλους...
Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (Antoine de Saint-Exupéry, 29 Ιουνίου 1900 - 31 Ιουλίου 1944) ήταν Γάλλος συγγραφέας, ποιητής, φιλόσοφος και πρωτοπόρος πιλότος. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του «Ο Μικρός Πρίγκηπας», το οποίο μεταφράστηκε σε 300 γλώσσες και είναι τρίτο σε πωλήσεις βιβλίο στην παγκόσμια ιστορία, μετά απ' τη Βίβλο και το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ. Ο Εξυπερύ υπήρξε ένας βαθύς φιλόσοφος που αποτύπωνε τη ζωή κι ανέλυε τον προορισμό της. Από την άποψη αυτή το έργο που τον χαρακτηρίζει απόλυτα είναι τα βιβλία του «Γη των Ανθρώπων» και το «Ταχυδρομείο του Νότου», που αποτελούν το απάνθισμα της φιλοσοφίας του.
Γεννημένος από αριστοκρατική οικογένεια, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το αφιέρωσε στην κατάκτηση των αιθέρων της πολιτικής αεροπορίας, της οποίας είναι ένας απ' τους μεγάλους πρωτοπόρους. Ήταν ηγετικός παράγων της δημιουργίας της πρώτης διεθνούς γαλλικής εμπορικής εταιρείας από την οποία ξεπήδησε η Air France, ήταν δοκιμαστής αεροπλάνων της εταιρείας αυτής και πολέμησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην πτώση της Γαλλίας - όπου και παρασημοφορήθηκε.
Ο Εξυπερύ χάθηκε λίγο πριν τη λήξη του πολέμου, στις 31 Ιουλίου 1944, σε μια αναγνωριστική πτήση με το αεροπλάνο του, ένα P38F-5B, στην παραλία Γένοβας - Αντζιο όπου επρόκειτο να γίνει απόβαση. Πριν την απογείωση ο ξενυχτισμένος Εξυπερύ εμπιστεύεται τα γραπτά του στον διοικητή της μοίρας του, Γκαβουάλ. Ο Γκαβουάλ δεν το θεωρεί αυτό καλό σημάδι και διαπιστώνει ότι το δωμάτιο του Εξυπερύ είναι τακτοποιημένο και το κρεβάτι άθικτο, απόδειξη ότι ο συγγραφέας δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ. Τρεις και μισή ώρες μετά την απογείωση ο Εξυπερύ θεωρείται αγνοούμενος και ο Γκαβουάλ υποψιάζεται αυτοκτονία. Η εξαφάνιση του ήδη πασίγνωστου συγγραφέα και πιλότου δημιούργησε μεγάλο θόρυβο. Επί 50 και πλέον χρόνια οι έρευνες για να βρεθεί το αεροπλάνο του δεν καρποφόρησαν, πράγμα που ως ένα βαθμό εκμεταλλεύτηκαν και τουριστικά ορισμένοι καθώς η φήμη του Εξυπερύ έφτασε το αποκορύφωμά της στην μεταπολεμική εποχή. Τελικά ένας ψαράς, ο Ζαν-Πώλ Μπιάνκο, ανακάλυψε το μπρασελέ του Εξυπερύ που του είχε χαρίσει η γυναίκα του, Κονσουέλο, δυτικά της Τουλόν. Αρχικά δεν τον πίστεψε κανείς, μιας και βρέθηκε πολύ πιο μακριά από την θέση που προέβλεπε η διαδρομή της τελευταίας αποστολής του Εξυπερύ. Αλλά σύντομα ο δύτης-αρχαιολόγος Luc Vanrell εντόπισε και το αεροπλάνο που αναγνωρίστηκε από τον αριθμό του (228233). Τα συντρίμμια του αεροπλάνου του συγγραφέα εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο Αεροπορίας του Λε Μπουρζέ στο Παρίσι.
Από μια τυχαία φράση που βρέθηκε ανάμεσα στα τελευταία του χειρόγραφα και έλεγε: …«Κάποια μέρα θα χαθώ πάνω σε έναν μαρτυρικό σταυρό που θα είναι η Μεσόγειος»… σχεδόν όλοι πίστεψαν ότι ο Εξυπερύ αυτοκτόνησε καθώς ήταν λυπημένος απ' την απώλεια των συντρόφων του, την αδιαφορία της γυναίκας του και την στάση του Στρατηγού Ντε Γκωλ, ο οποίος είχε πεισματωθεί από την αρχική άρνηση του συγγραφέα να ενταχθεί στο Γκωλικό στρατόπεδο. Εντούτοις στις αρχές του 2008, ένας παλαίμαχος Γερμανός πιλότος, ο Χορστ Ρήπερτ, 88 ετών, δήλωσε ότι πολύ πιθανόν αυτός ήταν εκείνος που τον κατέρριψε συνδυάζοντας την μέρα και τον τόπο όπου εντοπίστηκε το αεροπλάνο του Εξυπερύ. Δήλωσε μάλιστα ότι ως νέος θαύμαζε τον συγγραφέα και θα ευχόταν τελικά να μην ήταν εκείνος που τον είχε καταρρίψει.
Η Γαλλία και οι γαλλόφωνες χώρες τιμούν τον Εξυπερύ δίνοντας το όνομά του σε δρόμους και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Το διεθνές αεροδρόμιο της Λυών ονομάζεται Σαίντ-Εξυπερύ.
Έργα του:
- 1926: L'Aviateur (Ο αεροπόρος)
- 1928: Courrier sud (Ο Ταχυδρόμος του Νότου)
- 1931: Vol de nuit (Νυχτερινή Πτήση)
- 1938: Terre des hommes (Γη των ανθρώπων)
- 1942: Pilote de guerre (Πιλότος πολέμου)
- 1943: Le Petit Prince (Ο Μικρός Πρίγκιπας)
- 1943: Lettre a un otage (Γράμμα σε έναν όμηρο)
- 1948: Citadelle, δημοσίευση μετά θάνατον
- 1982: Γραπτά του πολέμου 1939-1944, επιστολές, δημοσίευση μετά θάνατον
(Υλικό από την Ελληνική Βικιπαίδεια και την Αγγλική Wikipedia)
Δημοφιλή παραμύθια
Κάποτε στο δάσος είχε κηρυχθεί πόλεμος και όλα τα ζώα είχαν βγει σε παράταξη προκειμένου να μοιραστούν στο καθένα αρμοδιότητες και ευθύνες. Το λιοντάρι, ως ο βασιλιάς των ζώων, ήταν εκείνος που ηγούταν στις συζητήσεις.
Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα απομακρυσμένο χωριό ζούσε μια καλοσυνάτη γυναίκα, η γιαγιά Διδώ. Είχε άσπρα μαλλιά, μεγάλα μάτια και ένα γλυκό χαμόγελο που ζέσταινε μονομιάς τις καρδιές των ανθρώπων.
Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα αγοράκι, ο Άγγελος. Ήταν πάντα ατημέλητο, και στο σχολείο δεν είχε πολλούς φίλους. Σπάνια έπαιζε με τα άλλα παιδιά και αυτό μόνο όταν τους έλειπε κάποιος παίκτης και δεν γινόταν να παίξουν αλλιώς. Μάλιστα καμία φορά το κορόιδευαν για τα παλιά ρούχα που φόραγε. Και κάποιες άλλες φορές επειδή ήταν σκισμένα. Μα αυτός δεν έλεγε τίποτα.
Μια φορά ήταν ένας χαρούμενος και ευτυχισμένος άνθρωπος που ζούσε με την οικογένεια του στην άκρη του χωριού. Καλλιεργούσε ένα χωραφάκι που με πολλή ιδρώτα το όργωνε και το περιποιόταν, και αυτό πλουσιοπάροχα του έδινε τους καρπούς του. Δεν ήταν πλούσιος, αλλά ούτε φτωχός.
«Καλημέρα ήλιε!», λένε τα σύννεφα.
«Καλημέρα όλη μέρα!», λέει ο ήλιος.
«Ήλιε, πες μας για τον Χέρμαν! Τι θα γίνει στη συνέχεια του ταξιδιού του;»
Κάποτε σε ένα χωριό δίπλα στη θάλασσα ζούσε ένας σοφός γέροντας. Του άρεσε να κάθεται στη βεράντα του και να κοιτά τη θάλασσα. Για να μη νιώθει μοναξιά είχε κρεμάσει ένα ασημένιο κουδουνάκι στη σκεπή της βεράντας.
Ήταν Απρίλιος όταν γεννήθηκα. Να πω την αλήθεια δεν έβλεπα τίποτα ούτε την Μαμά που με γέννησε. Ξέρετε γιατί; Τα αλεπουδάκια τις πρώτες δέκα - δεκαπέντε μέρες είναι τυφλά.
Έφτασε επιτέλους η στιγμή που περίμεναν μικροί και μεγάλοι! Όπου και να έπεφτε το βλέμμα σου έβλεπες στολισμένα μαγαζιά, δρόμους, φωτάκια, χριστουγεννιάτικα δέντρα, μουσικές και ένα πλήθος από Άγιους Βασίληδες.
Η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία ("A Christmas Carol") είναι το πιο αγαπημένο βιβλίο-παραμύθι του Καρόλου Ντίκενς. Δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 1843 και αναφέρεται στον παράξενο και τσιγκούνη Εμπενίζερ Σκρουτζ ο οποίος άλλαξε ριζικά μετά την επίσκεψη που δέχτηκε από το φάντασμα του πεθαμένου συνεταίρου του, Τζέικομπ Μάρλεϊ, αλλά και από τρία πνεύματα των Χριστουγέννων: το πνεύμα του Παρελθόντος, το πνεύμα του Παρόντος και το πνεύμα του Μέλλοντος... Το παρακάτω κείμενο είναι η συντομευμένη μετάφραση της πρωτότυπης ιστορίας του Ντίκενς που εκτεινόταν σε 166 σελίδες... Απολαύστε το!
Τα χωράφια στον Πηλό σμίγουν με τη θάλασσα, και όταν είναι βαρυχειμωνιά λάσπες και πηλοί παρασέρνονται στη θάλασσα από τη βροχή, ενώ όταν η θάλασσα είναι τρικυμιώδης, τα κύματα βγαίνουν στη στεριά και τραβούν τα χώματα της γης, μέσα στα θάλασσα. Τα χώματα είναι μαλακά και εύκολα σκάβονται, γι αυτό το λόγο η περιοχή κάποιες φορές χρησίμευε από τους πειρατές μέσα να κρύβουν μπαούλα θησαυρών που κούρσευαν και πλιατσικολογούσαν.