Σε αυτή τη σελίδα, μπορείτε να δείτε τα πιο δημοφιλή παραμύθια μας από τότε που υπάρχει το Παιδικά Παραμύθια! Πατήστε πάνω στον τίτλο της ιστορίας που θέλετε για να τη διαβάσετε! (Εναλλακτικά, μπορείτε να δείτε τα παραμύθια που είναι δημοφιλή σήμερα.)
Δημοφιλή Παραμύθια
Βαριόταν ο Παραμυθούλης ολομόναχος όλη μέρα στο ράφι πάνω από το κρεβάτι, να κάθεται και να καταπίνει όλη τη σκόνη που η Σοφούλα απορροφημένη όλη μέρα από τα διαβάσματα κι άλλοτε από τα παιχνίδια, άφηνε συχνά να μαζεύεται στα ράφια κι άρχισε να σκέφτεται τι να κάνει για να σμίξει με τη παρέα του τα άλλα παραμύθια, να παίζει και να περνάει καλά,
Τα παραμύθια έχουν υπόβαθρο κυρίως την κουλτούρα και την παράδοση των λαών, καθώς και τους θρύλους που δημιουργήθηκαν από παραλλαγές διηγήσεων ζητημάτων που κινούσαν το ενδιαφέρον των ανθρώπων, και μεταποιημένων αναλόγως πώς εξυπηρετείτο το συμφέρον και η φαντασία τους. Γι αυτό το λόγο πολλές ιστορήσεις και διηγήσεις έχουν κοινή ρίζα, κυρίως όσες βασίζονται στη θρησκεία και στα ήθη και έθιμα του κάθε λαού.
Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος έχει φτάσει η αγαπημένη εποχή μικρών και μεγάλων. Τα Χριστούγεννα! Λαμπάκια σε κάθε γωνιά της κάθε πόλης, φώτα, στολίδια, χριστουγεννιάτικα δέντρα!
Μια ωραία καλοκαιριάτικη μέρα, μια μικρή - μικρούτσικη Νεραϊδούλα βρήκε ένα παπουτσάκι μιας κούκλας. Ήταν ένα ωραίο μικρό παπουτσάκι πέτσινο και γαλάζιο σαν τον ουρανό.
"Πόσο χρήσιμο είναι αυτό το κουκλοπάπουτσο! σκέφτηκε η Νεραϊδούλα. Μπορεί να χρησιμεύσει για κούνια ενός μικρού σαλιγκαριού ακόμα και βάρκα ενός μικρού ψαριού".
Γεια σας με λένε Τούλα, δηλαδή Δήμητρα αλλά όλοι με φωνάζουν Τούλα χαϊδευτικά.
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια ήσυχη πόλη έξω από την Γαλλία, ζούσε η Ρενέ, ένα όμορφο κορίτσι γύρω στα 12, μαζί με την οικογένεια της.
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια νεράιδα που ήταν συνεχώς λυπημένη. Τίποτα δεν της άλλαζε τη διάθεση. Ούτε την έκανε να γελά… Ούτε καν τα Χριστούγεννα ή την πρωτοχρονιά. Άκουγε τα γέλια του Άι Βασίλη που περνούσε με το έλκηθρο πάνω από το παλάτι της κάθε παραμονή Χριστουγέννων και αναρωτιόταν
Ένας λύκος κάποτε, καραδοκούσε έξω από κοπάδια με σκοπό να αρπάξει ένα προβατάκι και να το φάει.
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στο γαλαξία μας ένα μικρό αστεράκι που το έλεγαν Σταρίτο. Ήταν πολύ μικρό κι η λάμψη του δεν έφτανε πολύ μακριά, όπως των άλλων μεγάλων αστεριών. Ο Σταρίτο στενοχωριόταν που δε μπορούσε να φανεί μέχρι τη Γη, όσο κι αν τεντωνόταν.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα, που δεν είχαν παιδιά. Όλα τ’ αγαθά τα είχαν και μόνο παιδιά δεν είχαν. Η πίκρα τους γι’ αυτό ήταν μεγάλη. Έλεγαν: