- Όχι! Όχι, σε λέω, ξέχασε το! - Έλα, Τζίνα, σε παρακαλώ! Τόσες μέρες έχω έρθει εδώ και δεν έχει γίνει τίποτα συναρπαστικό.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα και σε ένα μικρό χωριό, ζούσε μια νεαρή κοπέλα που την έλεγαν Ελένη. Η Ελένη ήταν ένα ευγενικό κορίτσι που του άρεσε να περνάει χρόνο στο δάσος, ακούγοντας τα πουλιά και κυνηγώντας τις πεταλούδες. Έμενε με τη μητέρα της σε ένα μικρό εξοχικό στην άκρη του δάσους.

- Ο καιρός αλλάζει πρέπει να αρχίσουμε προετοιμασίες για το μεγάλο ταξίδι. Έχω λίγο άγχος θα είναι η πρώτη φορά να ηγηθώ όλου του μεγάλου πληθυσμού των χελιδονιών από Αφρική στα καλοκαιρινά μέρη της Ευρώπης.

Ήταν Απρίλιος όταν γεννήθηκα. Να πω την αλήθεια δεν έβλεπα τίποτα ούτε την Μαμά που με γέννησε. Ξέρετε γιατί; Τα αλεπουδάκια τις πρώτες δέκα - δεκαπέντε μέρες είναι τυφλά.

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μακρινό βασίλειο ζούσανε δύο πολύ όμορφες και καλόκαρδες πριγκίπισσες μαζί με τον μπαμπά τους βασιλιά και την μαμά τους βασίλισσα. Μεγάλωναν μέσα στο παλάτι χωρίς να τους λείπει τίποτα. Είχανε τα καλύτερα ρούχα. Είχανε τα καλύτερα παιχνίδια. Είχανε τα πιο όμορφα άλογα.

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα πανέμορφο κάστρο, ένα κάστρο πάνω στα σύννεφα! Το κάστρο αυτό το φύλαγαν μαγικοί μονόκεροι. Αυτοί οι μονόκεροι ήταν τόσο όμορφοι που σάστιζες από την ομορφιά τους. Είχαν μακρυά βελούδινη χαίτη, πολύχρωμη ουρά και το κέρατό τους ήταν χρυσό.

Είμαι η Μόλυ η μωβ κιμωλία, και αποφάσισα να σας πω την ιστορία μου. Τον λόγο, θα τον καταλάβετε στο τέλος.

Η ιστορία του Όλιβερ, ενός αδέσποτου σκύλου που θέλησε να ζήσει ελεύθερος.

Γειά σας παιδιά, μικρά και μεγάλα! Είμαι ο Γάιδαρος, έχω αποφασίσει να σας διηγηθώ την Ιστορία μου.

Έφτασε επιτέλους η στιγμή που περίμεναν μικροί και μεγάλοι! Όπου και να έπεφτε το βλέμμα σου έβλεπες στολισμένα μαγαζιά, δρόμους, φωτάκια, χριστουγεννιάτικα δέντρα, μουσικές και ένα πλήθος από Άγιους Βασίληδες.