Σε αυτή τη σελίδα, μπορείτε να δείτε τα πιο δημοφιλή παραμύθια μας από τότε που υπάρχει το Παιδικά Παραμύθια! Πατήστε πάνω στον τίτλο της ιστορίας που θέλετε για να τη διαβάσετε! (Εναλλακτικά, μπορείτε να δείτε τα παραμύθια που είναι δημοφιλή σήμερα.)
Δημοφιλή Παραμύθια
Ένα μικρό παραμυθάκι από ένα επτάχρονο φίλο!
Μια φορά έναν καιρό στα δυτικά παράλια της Χλώρακας κοντά σε ένα γκρεμό που έστεκε πολύ ψηλός και πάνω του έσκαγαν τα άγρια κύματα, ζούσε μια έμμορφη χωριατοπούλα, κόρη ενός πλούσιου βοσκού που είχε τη μάντρα του στα χωράφια που εκτείνονταν στη συνέχεια της ακτής. Οι γονείς της την είχαν μη βρέξει και στάξει. Δεν την άφηναν να κάνει χειρωνακτικές εργασίες, παρά μόνο όλη μέρα έγνεθε με το αδράχτι της και ύφαινε με το σμιλί της.
Μια φορά κι έναν καιρό, μαζευτήκανε 40 Γιάννηδες, που όλοι μαζί δεν είχανε ενός κοκκόρου γνώση...
- Δεν αντέχω άλλο Μηνά! Πονάνε τα πόδια μου.
- Έλα, μην τα παρατάς Ελένη. Φτάνουμε. Να, δώσε μου το χέρι σου.
Ο Μάξιμος όπου σταθεί κι όπου βρεθεί λέει πως ο παππούς του έχει ταξιδέψει σ’ όλο τον κόσμο.
Μήπως είναι φίλη σου ή αδερφή σου; Ή μήπως μένει στη γειτονιά σου; Ναι, για τη Λουκρητία μιλάω, τη φωνακλού!
Ακούστε την Κάρμεν Ρουγγέρη και την Ελένη Ζιώγα, με την μουσική του Στέφανου Βαρελά, να διαβάζουν το πρώτο μέρος του γνωστού παραμυθιού «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» των Αδελφών Γκριμ.
Η Πεντάμορφη και το Τέρας είναι ένα κλασικό παραμύθι, για τη δύναμη της αληθινής αγάπης, η οποία είναι ικανή να μεταμορφώσει και το πιο φοβερό τέρας.
Τσιτσίρισε καθώς οι φλόγες τύλιγαν το καζάνι... Ήταν η κούνια του Σπαρματσέτου. Και από τη ζεστή κούνια βγήκε ένα κερί χωρίς ψεγάδι. Συμπαγές, λαμπερό, λευκό και λεπτό, ήταν έτσι φτιαγμένο ώστε έκανε όσους το έβλεπαν να πιστεύουν πως υποσχόταν ένα λαμπρό, ακτινοβόλο μέλλον. Και
Ανάμεσα από τους δύο ισχυρότερους καταρράκτες που αποτελούν τα σύνορα μιας πόλης υπάρχει ένα ξεχωριστό χωριό. Είναι περιτριγυρισμένο από καρποφόρα δέντρα, ενώ η παρουσία του έντονου πράσινου καθώς και η παλιά αρχιτεκτονική των κτιρίων σε μεταφέρουν σε μία άλλη εποχή.
Ο Μάξιμος στρογγυλοκάθισε στην πολύχρωμη πολυθρόνα του παππού και άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες. Η καρδιά του κόντευε να «σπάσει» από το τρέξιμο, αλλά και από την αγωνία.