Κάποτε οι βάτραχοι διοργάνωσαν έναν αγώνα αναρρίχησης. Στόχος τους ήταν να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή ενός πύργου. Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν εκεί να τους υποστηρίξουν.
Ο αγώνας ξεκίνησε…
Στην πραγματικότητα, ο κόσμος δεν πίστευε ότι ήταν εφικτό να ανέβουν οι βάτραχοι στην κορυφή του πύργου. Το μόνο που άκουγες ήταν:
«Τι κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν…»
Οι βάτραχοι άρχισαν να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους… Ο κόσμος συνέχιζε να φωνάζει:
«Τι κόπος! Πoτέ δεν θα τα καταφέρουν…»
Τότε οι βάτραχοι, ο ένας μετά τον άλλο, παραδέχονταν την ήττα τους, εκτός από έναν, που συνέχισε να σκαρφαλώνει…
Στο τέλος, μόνο αυτός, και μετά από τρομερή προσπάθεια, κατόρθωσε να φθάσει στην κορυφή!
Ένας από τους χαμένους βατράχους, πλησίασε να ρωτήσει τον νικητή πως τα κατάφερε να ανέβει στην κορυφή…
Τότε συνειδητοποίησε ότι o νικητής βάτραχος ήταν κουφός!
Η ιστορία του κουφού βατράχου μας διδάσκει ότι για να πετύχουμε τους στόχους μας, χρειάζεται πολλές φορές να προχωράμε μπροστά χωρίς να ακούμε τις γνώμες των γύρω μας, όπως συμβαίνει και με τον βάτραχο της ιστορίας.
Ποτέ να μην ακούμε ανθρώπους που έχουν την κακή συνήθεια να είναι αρνητικοί, γιατί μας κλέβουν τις μεγαλύτερες λαχτάρες και πόθους της καρδιάς μας!
Προσπαθούμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας τη φράση: «Σκέψου θετικά!»
Σε όσους μας λένε ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας ή να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας να είμαστε πάντα... σαν ένας κουφός βάτραχος!