Ο Κυριάκος κι η Μέδουσα

Συγγραφέας παραμυθιού

Σε ένα μικρό χωριό της Ελλάδας, στο Πόρτο Κάγιο, ζούσε ένα μικρό αγόρι, ο Κυριάκος, με τη μαμά του και τη μικρή αδερφή του. Ο Κυριάκος ήταν μόλις 11 χρόνων και πήγαινε στην πέμπτη τάξη του δημοτικού, ενώ η αδερφή του αυτή τη χρονιά θα πήγαινε στην πρώτη.

Όταν η αδερφή του ήταν μωρό, ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή μετά από πολλές μέρες που πάλευε στο νοσοκομείο. Η μαμά του έμεινε δυνατή και καταφέρνει μέχρι σήμερα να μεγαλώνει τα δύο της παιδάκια χωρίς να τους έχει λείψει το παραμικρό. Όλοι στο χωριό έχουν να λένε για τη δύναμη και την αξιοπρέπεια της.

Κάθε απόγευμα, όταν ο Κυριάκος τελειώνει τα μαθήματα του και δεν έχει να διαβάσει για διαγώνισμα, ο θείος του ο κυρ Νικόλας περνάει από το σπίτι και τον παίρνει να πάνε για ψάρεμα. Τον αγαπάει πολύ τον θείο του ο Κυριάκος και κάθε φορά που τον ακούει να φωνάζει τρέχει σα να βλέπει φαντάσματα να τον κυνηγούν. Λατρεύει το ψάρεμα, όπως κι ο πατέρας του. Όταν ακόμα ζούσε, κάθε Κυριακή πρωί έπαιρναν τη βάρκα του και πήγαιναν σε κοντινά νησάκια εκδρομές. Του έλειπε πολύ ο μπαμπάς του, όμως ήξερε πώς τον προσέχει από ψηλά και πως τον αγαπάει το ίδιο.

Ένα απόγευμα, ο Κυριάκος γύρισε από το σχολείο και κλείστηκε κατευθείαν στο δωμάτιο του. Η μαμά του παραξενεύτηκε που δεν τη χαιρέτησε και δεν κάθισε στο τραπέζι και πήγε να δει τι του είχε συμβεί.

- Κυριάκο μου! Αγόρι μου! του φώναζε μα δεν έπαιρνε απάντηση.

Πήγε προς το δωμάτιο του και τον βρήκε χωμένο σε ένα βιβλίο γεωγραφίας.

- Τι κάνεις εκεί, παιδάκι μου; Με τρόμαξες!

- Κάνε λίγο ησυχία, μαμά! Διαβάζω.

Η μαμά του έμεινε έκπληκτη να τον κοιτάζει, καθώς ο μικρός Κυριάκος μισούσε το διάβασμα και η μόνη του έγνοια ήταν να βλέπει τηλεόραση με τις ώρες. Τον παρακαλούσε κάθε μεσημέρι να ανοίξει κανένα βιβλίο και της φάνηκε πολύ περίεργο που σήμερα ο μικρός έπεσε με τα μούτρα στο διάβασμα. Τι το ενδιαφέρον είχε πια το βιβλίο της γεωγραφίας ;

- Μα αγόρι μου, δε θα 'ρθεις ούτε να φας; Έχω κάνει γεμιστά που σ' αρέσουν.

- Ίσως αργότερα. Α! Να σε ρωτήσω. Ποια είναι η πρωτεύουσα της Αργολίδας, ξέρεις;

- Το Ναύπλιο! Θα σε πάω κάποια στιγμή.

- Καλά, καλά. Βγες έξω τώρα, ευχαριστώ.

Ήταν πολύ παράξενο που αρνήθηκε μέχρι και τα γεμιστά. Ήταν το αγαπημένο του φαγητό και δεν του έτρεξαν τα σάλια ως συνήθως. Ακούστηκε χτύπημα πόρτας και η αδερφούλα του έτρεξε να μάθει ποιος είναι.

- Θείος Νικόλας εδώ! Ανοίξτε!

- Θείε, θείε! άρχισε να φωνάζει η μικρή Ελένη.

- Καλώς τον Νικόλα. Πώς και τόσο νωρίς; 2:00 το μεσημέρι είναι, ρώτησε η μαμά.

- Υποσχέθηκα στον Κυριάκο πως θα τον πάω για ψάρεμα στο απέναντι νησάκι σήμερα κι ήθελα να φύγουμε νωρίς, ώστε να έχουμε γυρίσει πριν νυχτώσει, απάντησε ο θείος όλος χαρά.

- Α, ώστε έτσι! Πες το ντε και φοβήθηκα πως είναι άρρωστος ο μικρός κι έτρεξε κατευθείαν να διαβάσει.

- Άντε μικρή, φώναξε τον αδερφό σου να 'ρθει. Πες του να βιαστεί!

- Περίμενε, Νικόλα. Θα σας πακετάρω λίγα γεμιστά να έχετε μαζί σας. Θα πεινάσει σίγουρα, αμφιβάλλω αν έφαγε το κολατσιό του απ' τον πολύ ενθουσιασμό.

- Έτοιμος, θείε! Πάμε!

- Καλώς το αγόρι μου. Πάρε την τσάντα που σου δίνει η μαμά και φύγαμε!

Ανέβηκαν, λοιπόν, στη βάρκα και ξεκίνησαν προς το απέναντι νησάκι. Παράλληλα ο Κυριάκος απολάμβανε τα φοβερά γεμιστά της μαμάς του. Έβαλαν την άγκυρα στην παραλία και κατέβηκαν να ξεπιαστούν λιγάκι.

- Θείε, μπορώ να ρίξω μια πετονιά πίσω από τον βράχο; Είδα ότι έχει πολλά ψαράκια.

- Πήγαινε αλλά με προσοχή! Μην πέσεις πουθενά κι έχουμε τρεχάματα.

Ο Κυριάκος πήγε προσεκτικά πίσω από τον βράχο κι ήταν έτοιμος να γυρίσει πίσω έχοντας τον κουβά γεμάτο με φρέσκα ψάρια. Παρατήρησε, όμως, κάτι να γυαλίζει στο νερό και φοβήθηκε. Ήταν μια τεράστια μέδουσα. Τις φοβόταν πολύ τις μέδουσες και ήταν έτοιμος να φωνάξει βοήθεια, όταν ξαφνικά η Μέδουσα άρχισε να του μιλάει. Ναι, καλά διαβάσατε παιδιά. Του μίλησε.

- Μη φοβάσαι, μικρέ. Δεν είμαι μια απλή μέδουσα. Είμαι μια μαγική μέδουσα. Το σώμα μου είναι φτιαγμένο από τους κρυστάλλους που έχει το λυχνάρι του Αλαντίν, του είπε.

- Μα, πώς; Δηλαδή πραγματοποιείς κι ευχές; ρώτησε γεμάτος απορία ο μικρός.

Ο Κυριάκος αποφάσισε αμέσως τι ήθελε από τη μέδουσα.

- Λοιπόν! Θέλω να γίνω πλούσιος, να έχω ένα πολύ ακριβό αυτοκίνητο και ένα πολύ μεγάλο σπίτι με πισίνα.

- Ωραία, λοιπόν! Οι ευχές σου θα πραγματοποιηθούν.

Πέρασαν, λοιπόν, τα χρόνια κι ο Κυριάκος έγινε εκατομμυριούχος. Απέκτησε ένα πανάκριβο, σπορ αυτοκίνητο κι αγόρασε μια τεράστια βίλα δίπλα στη θάλασσα. Όμως καθώς τα χρόνια περνούσαν, όλο περισσότερο καταλάβαινε πως δεν ήταν πραγματικά ευτυχισμένος. Δεν είχε φίλους, δεν είχε γυναίκα και το σημαντικότερο από όλα δεν είχε την οικογένεια του μαζί του. Η μαμά του έπασχε από βαριά μορφή Αλτσχάιμερ και δεν τον θυμόταν καθόλου κι η αδερφή του ζούσε στη Γερμανία, αφού πήγε πριν 10 χρόνια ως μετανάστης μετά την κρίση που έπληξε την Ελλάδα. Συνειδητοποίησε πως τα λεφτά και η ακριβή ζωή δεν του έφτανε και ήθελε να αλλάξει τρόπο σκέψης. Αγόρασε μια μικρή ψαρόβαρκα που την ονόμασε "Medusa" και γύρισε στο νησί απέναντι από το ψαροχώρι για να ξαναβρεί τη μέδουσα και να αλλάξει τις ευχές του. Και πράγματι, η Μέδουσα μετά από 15 χρόνια ήταν ακόμη εκεί. Πίσω από τον βράχο.

- Μέδουσα! Ευτυχώς, σε βρήκα! Πρέπει να μου αλλάξεις τις ευχές!

- Εσύ είσαι το μικρό αγοράκι που ήθελε να γίνει πλούσιο πριν τόσα χρόνια; Τι έγινε; Θέλεις κι άλλα λεφτά;

- Όχι, αντίθετα θέλω να αλλάξω τις ευχές μου. Θέλω να γίνει καλά η μάνα μου, να έχω ένα ζεστό σπιτικό και να ζω κοντά με την αδερφή μου. Δεν αντέχω τη μοναξιά, δεν μπορώ να είμαι πια δυστυχισμένος.

- Οι ευχές σου αλλάζουν μόνο αν έχεις μετανιώσει πραγματικά, το ξέρεις αυτό;

- Έχω μετανιώσει, στο ορκίζομαι. Ήμουν μικρός και άμυαλος και με ένοιαζε μόνο το χρήμα.

Τότε ξαφνικά η Μέδουσα άρχισε να φέρνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της και μια φουρτούνα ξέσπασε στη θάλασσα. Ο Κυριάκος άνοιξε τα μάτια του και βρέθηκε στο κρεβάτι του σπίτι του. Κατέβηκε τα σκαλιά και αντίκρισε τη μαμά και την αδερφή του να μαγειρεύουν στην κουζίνα. Τότε κατάλαβε, πως τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το να είσαι πραγματικά εκεί που ανήκεις.

ΤΕΛΟΣ

Κείμενο: Κάτια Σταύρου

Εικονογράφηση: www.paidika-paramythia.gr

Η βασική εικόνα του παραμυθιού είναι φωτογραφία του Emanuele Ferraro από τη Wikipedia. Απεικονίζει μια πραγματική μέδουσα, του είδους Cotylorhiza tuberculata (Cassiopea mediterranea) που είναι πολύ συνηθισμένη στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο Πέλαγος.

Πληροφορίες
Κατηγορία παραμυθιού
Ετος πρώτης δημοσίευσης
Προέλευση (περιοχή)
Δώσε αστέρια
Average: 4.4 (149 ψήφοι)