Μια φορά κι έναν καιρό, στο Γκρι Βασίλειο ζούσε ο Βασιλιάς της Καρδιάς Θούρις με τη Μεγάλη Βασίλισσα Ριάνα. Ο Βασιλιάς Θούρις ήταν γοητευτικός, έξυπνος και δούλευε σκληρά για να μην λείψει τίποτα από το βασίλειό του. Είχε μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια. Η Βασίλισσα Ριάνα ήταν ετοιμόλογη και κοινωνική. Της άρεσαν πολύ τα ταξίδια και οι βόλτες. Είχε ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια. Αγαπούσαν ο ένας τον άλλον και ζούσαν καλά μαζί κάνοντας πράγματα που τους έκαναν χαρούμενους.
Μια μέρα γεννήθηκε ο γιος τους, ο Μικρός Βασιλιάς Ρίαν. Έμοιαζε πολύ στον μπαμπά του και είχε πάρει και τα μάτια του. Ξαφνικά η Βασίλισσα Ριάνα αρρώστησε. Ήταν αδιάφορη για όσα της προκαλούσαν χαρά πριν, έχασε το χιούμορ της και ένιωθε κουρασμένη συνέχεια. Ο Βασιλιάς Θούρις διέταξε αμέσως να έρθουν οι καλύτεροι γιατροί για να εξετάσουν την βασίλισσα.
Πέρασαν πολλοί μήνες μέχρι να γίνει καλύτερα η βασίλισσα, αλλά έχασε τη λάμψη της. Η αγάπη του βασιλιά για την βασίλισσα άλλαξε, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να την αγαπά.
Τα χρόνια πέρασαν. Τα μαλλιά του Βασιλιά έγιναν γκρι, όπως και η διάθεσή του. Μόνο ο γιος του γέμιζε χαρά την καρδιά του. Ο Ρίαν μεγάλωσε. Έγινε ένας ευγενικός και αξιαγάπητος νέος.
Κάθε μέρα ο Βασιλιάς καθόταν στον κήπο για να πιει τον καφέ του και σκεφτόταν τη ζωή του, ώσπου ξαφνικά εμφανίστηκε μια κοπέλα με λευκό χιτώνα και στεφάνι στα καστανά μαλλιά της.
- Καλημέρα βασιλιά μου. Με λένε Λάχεση. Καθορίζω τι θα λάχει στον κάθε άνθρωπο. Σε βλέπω καιρό τώρα πολύ προβληματισμένο και δε χαμογελάς πια.
- Έχω τόσα πολλά στο μυαλό μου που με βαραίνουν κάθε μέρα. Μερικές φορές αισθάνομαι πολύ μόνος. Έχω ξεχάσει πώς είναι να είσαι χαρούμενος.
- Μόνο ένας άγγελος μπορεί να σε γλιτώσει από τη λήθη. Άκου την καρδιά σου βασιλιά μου και δε θα νιώσεις ποτέ ξανά έτσι. Αλλά να θυμάσαι. Πάντα θα γυρίζεις στο βασίλειό σου και θα μοιράζεις τον χρόνο σου δίκαια.
Μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, ο βασιλιάς βρήκε μια κοπέλα να περιπλανιέται στο δάσος. Την πλησίασε για να δει αν χρειάζεται βοήθεια.
- Καλή σου μέρα. Έχεις χαθεί ή κάνω λάθος;
- Καλημέρα βασιλιά μου. Είμαι η πριγκίπισσα Λεν από το Λευκό Βασίλειο. Απ’ ότι φαίνεται πήρα λάθος μονοπάτι και χάθηκα στο δάσος.
- Θα σε συνοδέψω εγώ μέχρι το βασίλειό σου. Ανέβα στο άλογο πριγκίπισσα.
- Α σας ευχαριστώ πολύ! Μεγάλη μου τιμή!
Σε όλο το δρόμο για το Λευκό Βασίλειο μιλούσαν. Ο βασιλιάς μετά από πολλά χρόνια χαμογέλασε ξανά. Τότε κατάλαβε ότι πρέπει να είναι ο άγγελος που του είχε πει η Λάχεση.
Η πριγκίπισσα Λεν ήταν χαρούμενη, δροσερή και γελαστή. Ήθελε να τη δει ξανά. Έτσι αποφάσισε να πηγαίνει όσο πιο συχνά μπορούσε μια βόλτα με το άλογό του και να την επισκέπτεται στο βασίλειό της. Όση ώρα ήταν μαζί της ξεχνούσε τα βάσανά του. Άρχισε να αισθάνεται ανάλαφρος. Όποτε την σκεφτόταν δεν ένιωθε μόνος. Η αγκαλιά της τον ξεκούραζε.
Η πριγκίπισσα Λεν αισθανόταν κι εκείνη όμορφα μαζί του. Ακόμα κι όταν δεν ήταν μαζί ένιωθε ασφαλής. Σαν να ήταν η ομπρέλα της σε μια βροχερή μέρα. Τα πράσινα μάτια του έλαμπαν στο φως και της άρεσαν πολύ. Έτσι, της χάρισε έναν γιο που να του μοιάζει και να έχει και τα μάτια του.
Ο πρίγκιπας Ετιέν ήταν ζωηρός και χαριτωμένος. Μεγάλωσε στο Λευκό Βασίλειο με τη μαμά του. Όλοι τον αγαπούσαν και τον πρόσεχαν. Του άρεσε να σκαρφαλώνει στα δέντρα, να παρατηρεί τα έντομα και να μαζεύει κλαδιά. Μα πιο πολύ απ’ όλα του άρεσε να παίζει με τον μπαμπά του. Έτρεχαν στους διαδρόμους του βασιλείου, έπαιζαν κρυφτό και έφτιαχναν ζωάκια από πλαστελίνη. Όταν έκαναν γύρω-γύρω, ένιωθε σαν να πετάει. Μετά έπεφταν ζαλισμένοι κάτω και γελούσαν. Επίσης, του άρεσε να υποδύεται η μαμά το τέρας. Ο Ετιέν και ο βασιλιάς έτρεχαν και κρύβονταν στο φουσκωτό κάστρο με τις μπάλες. Προσπαθούσαν να μην αφήσουν το τέρας να μπει. Όποτε τα κατάφερνε το τέρας να μπει και να αρπάξει τον Ετιέν, ο Βασιλιάς τον έσωζε. Και ο Ετιέν έσωζε τον Βασιλιά από το τέρας. Του έλειπε πολύ όμως γιατί τον περισσότερο καιρό δεν ήταν εκεί. Έπρεπε να φροντίσει για την ευημερία του δικού του βασιλείου. Όσος ελεύθερος χρόνος του απέμενε όμως, τον μοίραζε στα δύο για τους δύο γιους του, όπως είχε πει η Λάχεση. Αγαπούσε τους δύο γιους του όσο τίποτα στον κόσμο.
Στα 18 α γενέθλια του Μικρού Βασιλιά Ρίαν, ο Βασιλιάς Θούρις οργάνωσε μια σπουδαία γιορτή προς τιμήν του. Μέσα στους καλεσμένους ήταν και ο πρίγκιπας ο πρίγκιπας Ετιέν.
Έφαγαν, ήπιαν και χόρεψαν με την καρδιά τους. Ήταν μια αξέχαστη βραδιά για όλους, μα πιο πολύ για τον Ρίαν που επιτέλους γνώρισε τον αδερφό του Ετιέν. Από τότε έγιναν οι καλύτεροι φίλοι.
Κείμενο: Ελένη Τασσοπούλου
Εικόνες: www.paidika-paramythia.gr