Μια φορά και έναν καιρό η επιτυχημένη Ιζαμπέλλα είχε επτά λιοντάρια στο πανέμορφο νησί του Ωνάση.
Η Ιζαμπέλλα εκτός από επιτυχημένη ήταν και πολύ καλός άνθρωπος. Αγαπούσε πολύ τα ζώα και τους ανθρώπους. Επίσης, η Ιζαμπέλλα είχε τρεις αδερφές την Ανδριάνα, την Κατίνα και την Βασιλική και τις αγαπούσε πάρα πολύ. Όμως η Ανδριάνα ζήλευε την Ιζαμπέλλα γιατί ήταν τόσο έξυπνη και τόσο καλόκαρδη. Η Ανδριάνα σκαρφίστηκε ένα σχέδιο, πως να κλέψει ένα από τα λιοντάρια της Ιζαμπέλλας.
Η Ιζαμπέλλα κάθε μέρα τα έβγαζε και τα επτα λιοντάρια βόλτα στο νησί, τα ποτιζε και τα τάιζε. Ανέβαινε επάνω τους και την έκαναν πολλές βόλτες. Την πήγαιναν σε όλο το νησί και όλοι όσοι έμεναν εκεί την χαιρετουσαν. «Γειά σου Μπέλα, όμορφη κοπέλα» της φώναζαν και τα μικρά παιδάκια την θαύμαζαν που είχε τα λιοντάρια.
Μία μέρα που πήγε να βγάλει τα λιοντάρια από το σπίτι τους, είδε ότι της έλειπε ένα. Άρχισε να φωνάζει και να ψάχνει να το βρει μα δεν ήταν πουθενά. Η Ανδριάνα το είχε πάρει το βράδυ καθώς όλοι κοιμόντουσαν και το πήγε ψηλά στο λόφο και το άφησε εκεί. Τώρα όμως έβλεπε την Ιζαμπέλλα τόσο στεναχωρεμένη, κατάλαβε ότι ήταν μεγάλο λάθος να κάνει κάτι τέτοιο.
Η Ιζαμπέλλα ρώτησε την Ανδριάνα αν το είδε πουθενά γιατί άμα λείπει ένα από αυτά τότες κανένα από τα λιοντάρια δεν θα εβγαινε για βόλτα γιατί είναι όλα μια οικογένεια. Άρχισε να ψάχνει παντού αλλά μάταια. Ρωτούσε όλους όσους ήταν εκεί και πάλι κανένας δεν το είχε δει.
Το βράδυ έφτασε. Η Ιζαμπέλλα δεν μπορούσε να κοιμηθεί, κοιτούσε το φεγγάρι και παρακαλούσε το Θεό να της το φέρει πίσω. Η Ανδριάνα το άκουσε αυτό, το ξανασκεφτηκε και πήγε και το έφερε πάλι πίσω. Εκείνο το βράδυ, κατάλαβε ότι δεν είναι σωστό να κλέβεις και ότι όποιος χάνει αυτό που αγαπά στεναχωριέται πολύ.
Κείμενο: Βασιλική Αποστολάκη
Εικόνες: Παιδικά Παραμύθια