Ένας ήρεμος άνθρωπος κάποτε κατοικούσε σε ένα χωριό. Καμία προσβολή, καμία κακία που άκουγε δεν τον πείραζε.
Μέχρι που μία στιγμή, διαπιστώθηκε πως μία νέα κοπέλα είχε παιδί μέσα στα σπλάχνα της. Οργισμένοι οι γονείς, την πίεζαν να ομολογήσει το όνομα του πατέρα, αλλά εκείνη πεισματικά αρνούταν. Μέχρι που δεν άντεξε και ψευδώς, τους παρουσίασε ως μέλλοντα πατέρα τον ήρεμο άνθρωπο.
Εκείνοι έξαλλοι πήγαν να τον βρουν και τους μίλησα με τα εξής λόγια:
-Τόσο ήρεμος άνθρωπος πώς έκρυβες τόσο μεγάλη ατιμία μέσα σου! Θα αναλάβεις όλες σου τις ευθύνες μέχρι τελευταίας ρανίδας.
Ο ήρεμος άνθρωπος δε θύμωσε μαζί τους καθόλου. Αντιθέτως, φρόντιζε τη νεαρή κοπέλα και αγόραζε τρόφιμα για εκείνη αλλά και για το μωρό όταν γεννήθηκε.
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος και η κοπέλα δεν άντεξε από το βάρος των τύψεων και ομολόγησε πως δεν ήταν αυτός ο πατέρας του παιδιού τους, αλλά ένας νεαρός ο οποίος δούλευε στην ψαραγορά.
Μετανιωμένοι οι γονείς, πήγαν να βρουν τον ήρεμο άνδρα και απολογήθηκαν για τα άσχημα λόγια τους. Εκείνος και πάλι δεν αποκρίθηκε κάτι.
-Πώς μπορείς, τον ρώτησαν, να παραμένεις πάντοτε τόσο ήρεμος; Σε κατηγορήσαμε άδικα..
Εκείνος τότε αποκρίθηκε:
-Η πραγματικά ηρεμία κατακτιέται όταν δεν αφήνεις κανέναν και τίποτα έξω από εσένα να σε αλλάζουν…