Το παζλ

Συγγραφέας παραμυθιού

Κάποτε υπήρχε ένα παζλ σ' ένα δωμάτιο παιδικό έστεκε εκεί στα ράφια του μόνο του για πολύ καιρό ποτέ του δεν το έβγαζε να παίξει το παιδί καθώς ένα κομμάτι του είχε πια αλλαχθεί.

Ναι, έτσι είναι. Το κάθε κομμάτι του παζλ, έχει συγκεκριμένο μέγεθος, σχήμα χρώμα, ορισμένα από τον κατασκευαστή τους με τέτοιο τρόπο, ώστε το ένα να συμπληρώνει το άλλο, αλλά, στο παζλ αυτό, ένα κομμάτι γωνιακό, και χρώμα μπλε, άλλαξε...

Μας πρόδοσες αδέρφι μας
έκανες αλλαγή
και μεις καθόμαστε εδώ
και άπραγοι πολύ

συμμετρικοί όλοι είμαστε
μα εσύ έχεις αλλάξει
και μ' έναν πόνο στην ψυχή
μας έχεις πια χαράξει

Την συνοχή μας χάλασες,
το νόημα, τον σκοπό μας
να γίνουμε ένα, κολλητοί
τον στόχο, τ΄όνειρό μας

Με αυτά και άλλα λόγια παρόμοια γκρινιάζαν τα αδέρφια του, που πλέον ποτέ το συγκεκριμένο παιδί που είχε το παζλ αυτό στην κατοχή του, καθώς και κανένα άλλο παιδί στον κόσμο, δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθεί με τα κομμάτια του. Το μπλε γωνιακό παζλ, είχε βαρεθεί να είναι το πιο μονότονο κομμάτι. Αυτό που πρώτο απ' όλα βάζουν τα παιδιά όταν φτιάχνουν ένα παζλ. Γι' αυτό, τη μία και μοναδική φορά που το παιδί, κατέβασε το παζλ του για να φτιάξει, το κομματάκι το' σκασε, έφυγε στα κρυφά.

Πήγε και βρήκε μία μπογιά
μπορείς να με πατήσεις;
χρώμα να βάλεις πάνω μου και να με
ζωγραφίσεις;
και τί να κάνει η μπογιά
αρχίζει να τον βάφει
και όλο το γαλάζιο του
φεύγει και δεν υπάρχει

Να, το ψαλίδι συναντά,
λίγο πιο πέρα, του μιλά
- Εσύ ψαλίδι μου καλό
σπουδαίο, μεγάλο, αιχμηρό
λίγο μπορείς να κόψεις
εδώ κι εκεί και παρακεί ;
το ίσιο μου για να στραβώσεις;

Παίρνει κι αρχίζει στη στιγμή
κόβει από΄δω μα κι από κει
και γίνεται μες το λεπτό
κομμάτι διαφορετικό

Μόλις το κομμάτι του παζλ γύρισε, τα υπόλοιπα ξεκίνησαν να το μαλώνουν. Και το παιδί, το έβλεπε, το ξανάβλεπε, μα τη θέση του να καταλάβει δεν μπορούσε.

Μάζεψε τα κομμάτια του
τα΄ βαλε στο κουτί τους
κι από τότε ζουν εκεί
μαλώνουν μεταξύ τους
και ρίχνουν όλη την ευθύνη
στο παζλ που άλλο ήθελε να γίνει

Το αλλαγμένο κομμάτι του παζλ, κάθεται όλη μέρα, δέχεται τα παράπονά τους, αλλά δεν το πειράζει και πολύ, γιατί πλέον χαρούμενο ζει... Έχει το χρώμα και το σχήμα που επιθυμεί, και ας ζει μέσα σε ένα κουτί. Καθόλου δεν τον νοιάζει, και τα αδέρφια του, θυμώνουν όλο και περισσότερο με την ηρεμία του. Ώσπου μία μέρα, ένα κομμάτι παζλ λέει:

Παιδιά είμαστε που' μαστε εδώ
κλεισμένοι και δίχως σκοπό
και ΄γω θα΄ θελα να αλλαχτώ
να γίνω διαφορετικό
κι εγώ, κι εγώ, όλοι μιλούν
με το κομμάτι συμφωνούν
κι αρχίζουν να χοροπηδούν
πάνω και κάτω όπου βρουν
και γίνεται στο κουτί.....σεισμός
πέφτουνε κάτω ολοταχώς

Τα κατάφεραν! Βρίσκονται όλα κάτω πεταμένα στο παιδικό δωμάτιο!

Έτρεξαν πήγαν σε κορδέλες
σε χρώματα, σ΄ακουαρέλες
άλλο έγινε χρωματιστό
άλλο μονόχρωμο, αδειανό

Και που δεν πήγανε τα παζλ! Άλλα ήθελαν να τα κόψει το ψαλίδι, άλλα να μεγαλώσουν κι άλλο. Στην περίπτωση αυτή, αναλάμβανε η κόλλα και το χαρτόνι το χοντρό, που τα κομμάτια κολλούσε στο λεπτό και τα' κανε μεγαλύτερα.

Βάλανε πούλιες, χρυσόσκονες
φουντάκια και νερομπογιές
έκαναν πόσες αλλαγές

Όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία της αλλαγής, τα παζλ, μαζεύτηκαν στο κουτί τους δίπλα, και θαύμαζαν το ένα το άλλο για την ωραία αλλαγή τους. Και έτσι καθώς σχολίαζαν και κοιτούσαν, κοιτούσαν και σχολίαζαν, να! Μπαίνει στο δωμάτιο το παιδί...

Πω πω αυτό είναι μαγικό
ένα παζλ μοναδικό
κι εγώ που νόμιζα καιρό
πως ήταν το πιο βαρετό
απ΄όλα τα παζλ του κόσμου!

Είπε κι έκατσε χαρούμενο να φτιάξει το καινούριο του παζλ. Κοιτούσε τα κομμάτια με τις ώρες, χάζευε, τα παρατηρούσε και τοποθετούσε μαγικά το ένα δίπλα στ'άλλο.

Ώσπου στο τέλος έφτιαξε πίνακα μαγικό
οι γονείς του το θαύμαζαν του πήραν παγωτό
και το παιδί καμάρωνε, σαν πήγε στο σχολείο
έλεγε πως δημιούργησε κάτι σαν μεγαλείο

Τα κομμάτια του παζλ φυσικά, έλαμπαν από τη χαρά τους, και κάθε μέρα ντύνονται με ό,τι ποθεί η καρδιά τους. Πρώτα απ'όλα βέβαια, ζήτησαν συγγνώμη από το πρώτο κομμάτι, το μπλε το ίσιο που άλλαξε και τώρα δεν έχουμε ιδέα πώς μοιάζει...

Το κομμάτι που ήταν κάποτε μπλε
δέχτηκε τη συγγνώμη
και κίνησε να πάει λοιπόν
για μια αλλαγή ακόμη
όλα τον ακολούθησαν
κι από τη μέρα εκείνη
τα παζλ όλο αλλάζουνε
μορφή σαν αρλεκίνοι
και το παιδί όλο χαρά
συνδέει κάθε μέρα
κομμάτια που΄ναι μοναδικά
σχήματα φτιάχνει μαγικά

ΤΕΛΟΣ