Στο χωράφι απόψε είχε ξεμείνει από το πρωινό μάζεμα μια πατατούλα. Δεν ήταν από εκείνες τις ολοστρόγγυλες και παχουλές. Ήταν στενόμακρη, λίγο πλακουτσωτή και μ' ένα μικρό εξόγκωμα σαν καρούμπαλο αριστερά από τ' αυτί της.
Ξαπλωμένη μονάχη, κάτω από τον ξάστερο ουρανό, θαύμαζε τα λαμπερά αστεράκια. Μια επιθυμία ένοιωσε από τη γλυκάδα της νύχτας. Κι έτσι, έκανε μια ευχή, ελπίζοντας πως τ' άστρα θα την άκουγαν. Ήθελε λέει γοργόνα να γίνει. Να μην κυλιέται πια στα χώματα και τη λάσπη. Να έχει ένα σώμα απαλλαγμένο από τη χοντρή φλούδα του και να κολυμπάει σε χρυσά νερά.
Εκείνο το βράδυ, ξενυχτούσε επίσης και μια γάτα. Είχε αράξει στα κεραμίδια ενός αγροτόσπιτου και ύπνος δεν την έπιανε. Είχε θαμπωθεί κι αυτή από τη λάμψη των αστεριών και την ηρεμία της νύχτας.
«Πόσο θα 'θελα τ' αστέρια να πραγματοποιούσαν ευχές», σκέφτηκε.
«Να ήμουν μια νεράιδα. Να πετούσα ίσα με το δάσος και στον πρώτο που θα συναντούσα να πραγματοποιούσα ότι ευχόταν».
Τ' αεράκι τότε ψιθύρισε την ευχή της γατούλας στ' άστρα. Εκείνα χαμογέλασαν φωτίζοντας πιο δυνατά τη νύχτα. Σε λίγο η γατούλα αιωρούνταν με δυο διάφανα φτερά, τυλιγμένη σ' ασημόσκονη και μ' ένα ραβδί στο χέρι πάνω από τα χωράφια της αγροικίας.
Αφουγκραζόταν τη σιωπή της νύχτας μήπως ακούσει κάποιου την ευχή. Μα να που η δροσιά της νύχτας μαρτύρησε την επιθυμία της πατατούλας. Πέταξε από πάνω της η γατονεράιδα, κούνησε το μαγικό ραβδί της και είπε:
- Η ευχή της πατατούλας να πραγματοποιηθεί!
Τότε λοιπόν κάτι όντως μαγικό συνέβει. Απαλλαγμένη από τη βρώμικη και χοντρή της φλούδα η πατατούλα κομμένη σε φετούλες, φανερά αδυνατισμένη κι αλλαγμένη, κολυμπούσε σε ζεστή χρυσωπή θάλασσα. Απολάμβανε το κολύμπι της, μακρυά από το χωράφι. Το βραδινό του νεαρού αγρότη από το κεραμιδόσπιτο είχε σερβιριστεί γι' απόψε!