- Εγώ φτιάχνω καλύτερα κεντήματα από ‘σένα καυχήθηκε η Κυρά Βελόνα, έτσι όπως στεκόταν ξαπλωμένη στο κουτί της, δίπλα στις πολλές πολλές μικρές καρφιτσούλες, στην μικρή αράχνη που είχε μπει στο κουτί που είχε ξεμείνει ανοιχτό πάνω στη ραπτομηχανή και περιεργαζόταν το στενό χώρο στον οποίο είχε βρεθεί. Σε βλέπω κάθε φορά που η Κυρά μου με βγάζει από το κουτί της για να κεντήσει ένα όμορφο κέντημα ή να ράψει κάτι που περπατάς καημένη μου τοίχο – τοίχο, κάνοντας πάντα τις ίδιες βαρετές κινήσεις γύρω – γύρω και βγάζοντας αυτό το φριχτό γκρίζο νήμα από το στόμα σου κι όλη αυτή η φασαρία γιατί; Για να πλέξεις ένα μονότονο φτηνιάρικο ιστό, πάντα σε οκτάγωνο, χωρίς καμία πρωτοτυπία, από γωνία σε γωνία κι ύστερα πάς στην άλλη γωνία κι ύστερα στην άλλη και πάλι απ’ την αρχή… Ενώ εγώ….πλέκω τόσα όμορφα πράγματα που σίγουρα με ζηλεύεις, συνέχισε πικρόχολα η Κυρά Βελόνα… πλέκω λουλούδια κεντητά και ατλαζάδες και δαντέλες και ροτόντες κι ένα σωρό ωραία νήματα περνούν από τα χέρια μου και παίρνουνε ζωή….
Τα ‘λεγε όλα αυτά η πικρόχολη βελόνα κι ένοιωθε πολύ περήφανη που αισθανόταν χρήσιμο μέλος του σπιτιού που την φιλοξενούσε…
- Ναι αλλά εγώ είμαι ελεύθερη της απάντησε στοχαστικά η αραχνούλα κι από ‘δω ψηλά που στέκομαι βλέπω τον ήλιο έξω απ’ το παράθυρο και το φως που μπαίνει μέσα στο δωμάτιο. Όποτε θέλω αρχίζω τη δουλειά μου κι όποτε μου κάνει κέφι τη σταματάω. Κι όταν βαρεθώ εδώ μέσα, το σκάω κρυφά στην καταπράσινη αυλή του σπιτιού και μυρίζω το πανέμορφο πράσινο φρέσκο χορτάρι. Ξαπλώνω πάνω στα χρωματιστά λουλούδια κι η βροχή κι ο ήλιος χαϊδεύουν το μικρό κορμί μου. Ενώ εσύ είσαι φυλακισμένη και καταδικασμένη να ζεις μέσα σ’ αυτό το μαύρο σκοτεινό κουτί και μπορείς να κινηθείς μόνο όταν τα χέρια της νοικοκυράς σε χρησιμοποιούν και σε κατευθύνουν…
Κι η αραχνούλα έφυγε για να συνεχίσει το πλέξιμο του ιστού της….
Χιώτη Ειρήνη
18 / 5 / 2009
Η Ειρήνη Χιώτη κάνει συχνά ταξίδια στην παραμυθοχώρα της, από το παράθυρο του παιδικού της δωματίου, όπου συναντά Μάγισσες, δράκους νεράιδες και ξωτικά που της λένε τα μυστικά τους. Κινδυνεύει καμιά φορά να αποξεχαστεί εκεί αλλά συνήθως βρίσκει το δρόμο της επιστροφής στην πραγματικότητα. Όταν γυρίζει πίσω στο κόσμο των κανονικών ανθρώπων συνήθως όλα αυτά τα κάνει παραμύθια...