Το Χιονοκόριτσο

Συγγραφέας παραμυθιού

Μια φορά κι έναν καιρό σ' ένα χωριό κοντά στο δάσος ζούσαν με την οικογένεια τους δυο αδέλφια (ένα αγόρι κι ένα κορίτσι).

Κοντά στο σπίτι των παιδιών ζούσε άλλη μια οικογένεια που είχε ένα κοριτσάκι. Τα τρία (τα δύο αδέρφια και το κορίτσι που έμενε δίπλα τους) ήταν πολύ καλοί φίλοι κι έκαναν πολύ καλή παρέα.

'Όταν ξεκινούσε ο χειμώνας και τα χιόνια σκέπαζαν την περιοχή που ζούσαν, τότε τα παιδιά γεμάτα χαρά κι ενθουσιασμό έτρεχαν να φτιάξουν το δικό τους χιονάνθρωπο. Αυτός ο χιονάνθρωπος ήταν για όλο το χειμώνα το ωραιότερο παιχνίδι τους. Έπαιζαν και διασκέδαζαν ξέγνοιαστα μαζί ώρες ατελείωτες. Χιονομπαλιές, τρεχαλητά, κρυφτό, παιδικές φωνές και γέλια πλημμύριζαν το δάσος από την όμορφη παιδική παρέα.

Ώσπου μια μέρα η φίλη των δύο παιδιών έτσι όπως έπαιζαν και κρύβονταν μέσα στο δάσος χάθηκε και δεν ξαναβρέθηκε ποτέ . Η θλίψη των δύο οικογενειών αλλά και των δυο αδελφιών ήταν τεράστια. Τώρα πια για τους μικρούς μας φίλους το χιονισμένο δάσος ήταν το σπίτι της φίλης τους.

Κάθε χρόνο τα παιδιά περίμεναν πότε θα χιονίσει για να ξαναδημιουργήσουν τη μικρή τους παρέα. Η μικρή τους φίλη τους έλειπε τόσο πολύ και μόνο ο χειμώνας με τα χιόνια του, τους έκανε πραγματικότητα τ' όνειρό τους. Έτρεχαν στο δάσος όχι για να φτιάξουν απλά ένα χιονάνθρωπο αλλά το αγαπημένο τους χιονοκόριτσο. Αυτό το χιονοκόριτσο ήταν η χαμένη στο χιονισμένο δάσος φίλη τους. Τόση η επιθυμία και η λαχτάρα να την ξαναβρούν και να ξεκινήσουν το ανέμελο παιχνίδι τους, που το χιονοκόριτσο τους ζωντάνευε και το παιχνίδι ξανάρχιζε. Αυτό ήταν πια το κρυμμένο μυστικό μες' στην καρδιά του δάσους και της βαρυχειμωνιάς Η καρδούλα της μικρής τους φίλης ξανάρχιζε να χτυπά στο χιονοκόριτσο που έπλαθαν με τη θέρμη της ψυχής τους τα δυο αδέρφια.

Η χειμωνιάτικη συντροφιά κρατούσε μέχρι τις πρώτες ζέστες της άνοιξης. Όταν ο χειμώνας έφευγε και η φύση άρχιζε να τινάζει απο πάνω της το χειμωνιάτικό μανδύα της, τότε το χιονοκόριτσο μετατρεπόταν σε ανοιξιάτικες δροσοσταλίδες στις φυλλωσιές του δάσους μέχρι τον επόμενο χειμώνα. Τη χαρά των παιδιών διαδεχόταν η ελπίδα της προσμονής για ένα παιχνίδι που ξαναζωντάνευε στην καρδιά του δάσους.

ΤΕΛΟΣ

Κείμενο: Θεοδοσία Κουμερτά

Εργασία για το μάθημα Μύθοι, Παραμύθια & Αναπαραστάσεις του Φύλου στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού Παιδικό Βιβλίο και Παιδαγωγικό Υλικό του Πανεπιστημίου Αιγαίου (2019)

Θέμα Εργασίας: Μεταγραφή Παραμυθιού Το παραμύθι που μεταγράφηκε ανήκει στη συλλογή Η ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ και άλλα παραμύθια από τη σειρά Εγκυκλοπαίδεια των παραμυθιών, Εκδόσεις: Στρατίκη, Αθήνα

Εικονογράφηση paidika-paramythia.gr

Πληροφορίες
Κατηγορία παραμυθιού
Ετος πρώτης δημοσίευσης
Προέλευση (περιοχή)
Δώσε αστέρια
Average: 2.8 (136 ψήφοι)