Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένα πολύ φτωχό αγόρι που το έλεγαν Πετράκι. Όταν μεγάλωνε θα ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής γιατί: και του άρεσε, και ήταν πολύ καλός σε αυτό. Μάλιστα στον ελεύθερό του χρόνο έπαιζε ποδόσφαιρο με τις φίλες και τους φίλους του, σε έναν μεγάλο, πλατύ δρόμο.
Οι γονείς του δεν μπορούσαν να τον γράψουν στο ποδόσφαιρο όπως οι γονείς μερικών φίλων του, γιατί δεν είχαν τα απαραίτητα χρήματα μερικές φορές ούτε για να φάνε. Αλλά δεν τον πείραζε γιατί έτσι κι αλλιώς ήταν τόσο καλός που δε χρειαζόταν ούτε ένα μάθημα!
Τα γενέθλιά του πλησίαζαν αλλά ήξερε ότι δε θα πάρει δώρο, μα το είχε συνηθίσει. Τα παπούτσια του, είχαν σχεδόν λιώσει από το πολύ ποδόσφαιρο αλλά σε καμία μα καμία περίπτωση δε θα σταματούσε να παίζει το αγαπημένο του παιχνίδι, ακόμα και αν χρειαζόταν να παίζει χωρίς παπούτσια.
Περνούσαν οι μέρες και γινόταν ακόμα πιο καλός στο ποδόσφαιρο. Όταν έπαιζε με τα άλλα παιδιά, όλοι ήθελαν να είναι στην ομάδα τους. Όσοι δεν ήταν, γκρίνιαζαν ή απλώς λυπόντουσαν. Επίσης, σε καμία περίπτωση, μα σε καμία, δε θα ζητούσε άλλα παπούτσια από τους γονείς του, όσο και να τον δυσκόλευαν.
Όπως όλων των ανθρώπων, έτσι και του Πετράκι, ήρθαν τα γενέθλιά του. Βγήκε από το δωμάτιό του, και ξαφνικά οι γονείς του τού είπαν:
«Χρόνια πολλά! Πήγαινε να δεις στο τραπέζι. Νομίζουμε ότι σου αξίζει! Πολύχρονος!»
Μόλις είπε ευχαριστώ, πήγε στο τραπέζι, και τι να δει! Ένα κουτί παπουτσιών! Το άνοιξε και ένα ζευγάρι ολοκαίνουρια, ποδοσφαιρικά, γυαλιστερά, κόκκινα παπούτσια εμφανίστηκαν στα μάτια του. Νόμιζε ότι έβλεπε όνειρο γι’ αυτό τσιμπήθηκε. Κατάλαβε ότι είναι η αλήθεια και έτρεξε να ευχαριστήσει τους γονείς του. Μετά τα δοκίμασε και του πήγαιναν τρελά! Έτρεξε να τα δείξει στους φίλους του κατευχαριστημένος.
Μετά από πολλά χρόνια η ευχή του πραγματοποιήθηκε και έγινε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία!
Κείμενο: Ιωάννα Καραντενίζη
Η Ιωάννα είναι 10 χρονών και το καλοκαίρι θα γίνει 11.
Εικονογράφηση: www.paidika-paramythia.gr
Ποδόσφαιρο