Κάποτε, στη χώρα των ερπετών, ένα μεγάλο πρόβλημα βασάνιζε το βασίλειο των φιδιών. Ο Λάκης Φιδουκλάκης δεν μπορούσε να τσιμπήσει! Το πρόβλημα ήταν πολύ μεγάλο, γιατί όλη του η οικογένεια είχε δηλητήριο για τρεις γενιές φιδιών, ενώ το κάθε φίδι στο σόι του μπορούσε να δηλητηριάσει με μια μόνο επίθεση κάμποσα τρωκτικά.
Για τη λύση στο πρόβλημα, επιστρατεύτηκε ο γιατρός των φιδιών, κύριος Μπισμπίκης.
- Άνοιξε το στόμα σου Λάκη!
- Άαααα…
- Πιο πολύ…
- Δεν μπορώ πιο πολύ! Παραπονέθηκε ο Λάκης.
- Το ξέρω, μείνε όπως είσαι τώρα, είπε ο κύριος Μπισμπίκης και βύθισε τον φακό που είχε πάνω στο κεφάλι του, στο στενό λαρύγγι του Λάκη.
- Αχά! Είπε σκεπτόμενος σαν να βρήκε κάτι.
- Τι συμβαίνει γιατρέ; Ρώτησε με αγωνία η μαμά του Λάκη, η κυρία Λούμπα Φιδικλούμπα.
- Τίποτα, τίποτα, για να δούμε και τη γλώσσα με μια ακτινογραφία.
Αφού πασπάτεψε για ώρα τον Λάκη και αφού είχε το αποτέλεσμα της ακτινογραφίας στα χέρια του, απεφάνθη:
- Αυτό το πράγμα που συμβαίνει με τον Λάκη Φιδουκλάκη, δε μου έχει ξανασυμβεί ποτέ. Εγώ, ο γιατρός Μπισμπίκης, δηλώνω ότι αυτό το αξιαγάπητο φιδάκι είναι πολύ ξεχωριστό.
- Τι εννοείτε γιατρέ; Ρώτησαν με περισσή περιέργεια οι γονείς του Λάκη.
- Εννοώ ότι ενώ το δηλητήριο φίδους δίφους βρίσκεται στην πιο μεγάλη ποσότητα που έχει βρεθεί ποτέ σε φίδι, εντούτοις, η ουσία δεν έχει βγει ποτέ από τους αδένες του. Δυστυχώς, δεν υπάρχει γιατρειά.
Μετά από τη διάγνωση του γιατρού, ο Λάκης έπεσε σε μεγάλη στενοχώρια. Φίδι χωρίς δηλητήριο ήταν στρατιώτης χωρίς όπλο. Κι έτσι συνέχιζε με σκυφτό το κεφάλι να σέρνεται, όταν ξαφνικά αισθάνθηκε ότι σκόνταψε σε μια σκληρή επιφάνεια.
Γυρίζοντας ψηλά το κεφάλι του, τι να δει; Ο Τρομόγατος βρισκόταν εκεί και τον κοιτούσε με το πιο μοχθηρό βλέμμα όλου του κόσμου. Η καρδιά του πήγαινε να σπάσει. Ο Τρομόγατος ήταν για πολλά χρόνια και πολλές γενιές φιδιών ο τρόμος και ο φόβος των φιδιών. Και τώρα να, που αυτός βρισκόταν μπροστά του, έτοιμος να τον κατασπαράξει. Δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να πολεμήσει με ό,τι μέσο είχε. Και αυτό δεν ήταν το δηλητήριο.
Έβγαλε λοιπόν μια κραυγή και, σαν θαύμα, πετάχτηκε από το στόμα του ένα υγρό παχύρρευστο, διάφανο και κολλώδες, κάτι σαν… δηλητήριο! Σε δευτερόλεπτα, το υγρό είχε πετύχει τον στόχο του και ο Τρομόγατος βρισκόταν καταγής με χιλιάδες φίδια τριγύρω να πανηγυρίζουν τη νίκη του μικρού φιδιού.
- Όλα τα μπορείς, όταν προσπαθείς! Φώναζε με δύναμη ο Λάκης Φιδουκλάκης που έμοιαζε σαν να ζει ένα όνειρο…
Κείμενο: Βάγια Φαφουτάκη
Εικονογράφηση: www.paidika-paramythia.gr