Το αστέρι

Συγγραφέας παραμυθιού

Ένα αστέρι κάθοταν ψηλά στους ουρανούς
Ήξερε πως τον θαύμαζαν
Μα ήθελε ναν μ' αυτούς
Τους γήινους που το θωρούν πως είναι μαγικό
Ένα αστέρι κάθονταν ψηλά στον ουρανό

Υπήρχε κάποτε ψηλά στον ουρανό ένα αστέρι. Γύρω του είχε και άλλα πολλά αστέρια που καμάρωναν για την αρχοντιά τους, στέκονταν λαμπερά, όλο περηφάνια που οι άνθρωποι τα θαύμαζαν και εύχονταν για την τύχη τους συνέχεια σε αυτά. Θεωρούσαν πως στο χέρι τους είχαν τη μοίρα των ανθρώπων. Όμως, ένα αστέρι απ αυτά ήταν ξεχωριστό. Λυπόταν που καθότανε ψηλά και μοναχό. Ήθελε κάτω να κατεβεί με τους ανθρώπους συντροφιά, να τους παρηγορεί και από το χέρι να τους κρατά.

Σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα, δεν ήθελε να βλέπει τους ανθρώπους αφ' υψηλού, να κάθεται ψηλά στο θρόνο τ' ουρανού, αλλά μαζί τους ήθελε να ζει, μαζί τους να εμπλακεί. Τούτο τ' αστέρι ήθελε στη γη να κατεβεί.

Τα υπόλοιπα αστέρια τον κορόιδευαν συνεχώς ή θεωρούσαν πως τρελάθηκε και δεν έκαναν ποτέ παρέα μαζί του. Αυτό καθόταν μόνο του κι άκουγε τις ευχές, ευχάριστες δυσάρεστες, μεγάλες και μικρές.

Ήθελε να κατέβει στα παιδάκια, που σε κάθε τους γενέθλια ευχόντουσαν κάτι, στο σβήσιμο κάθε κεριού μιας τούρτας, ζητούσαν παιχνίδια και γλυκά, να τους τα αγόραζε το ίδιο.

Ήθελε να κατέβει στους μεγάλους που εύχονταν να είναι καλά οι δικοί τους ή να σμίξουν με όσους αγαπούν, να τους γιάτρευε, να τους έφερνε κοντά, να βοηθήσει όσους του ζητούν δουλειά ή τους άστεγους που δεν έχουν σπίτι.

Ήθελε να' ναι ο οδηγός στην ευτυχία τους. Και τα ζώα εύχονταν στα αστέρια, και ας μην το ήξεραν οι άνθρωποι αυτό. Εύχονταν μάλιστα περισσότερο από τους ανθρώπους γιατί τα έβλεπαν πολλές περισσότερες ώρες. Τα μυρμήγκια, για να βρουν τροφή αρκετή το χειμώνα, τα πουλάκια, να μπορέσουν να φτάσουν σε τόπους μακρινούς, οι αρκούδες, να' χουνε καλό ύπνο στη χειμερία νάρκη τους, οι πιγκουίνοι να μην έχουν πολύ βαρύ χειμώνα στα μέρη τους. Τα ψαράκια να μην πέσουν σε δίχτυα ή να μην τα φάνε τα μεγάλα ψάρια, τα μεγάλα ψάρια να μην πέσουν σε δίχτυα και να φάνε μικρά ψάρια.

Όλοι κάτι ήθελαν και όλοι κάτι εύχονταν στα αστέρια. Και το αστέρι μας αυτό, δεν άντεχε να ζει μόνο με τις ευχές και με τα λόγια. Ήθελε να κατεβεί και να τα κάνει πράξη.

- Δεν είσαι στα καλά σου μου φαίνεται, μια χαρά είμαστε εδώ και έχουμε τόση εξουσία… Τρελάθηκες; Μας εύχονται ο,τι θέλουνε και ελπίζουν σε εμάς, μας έχουν άρχοντες, προστάτες, θεούς και κυβερνήτες. Τι καλύτερο από το να έχουμε αυτήν τη θέση;

- Τι χειρότερο από το να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα, σκεφτόταν λυπημένο το αστέρι. Και το αποφάσισε! Θα κατέβαινε κάτω στη γη!

Την πρώτη μέρα από τότε που το πήρε απόφαση, άρχισε να κουνιέται, να κουνιέται να κάνει ένα βήμα, να παίρνει φορά, αλλά πάντα κατέληγε να γυρίζει στη θέση του. Τρεμόπαιζε στον ουρανό και έγινε περίγελος των υπόλοιπων αστεριών. Όλοι το κορόιδευαν, άλλοι για την αδυναμία του, άλλοι για τις ιδέες του, όλοι νόμιζαν πως του είχε χάσει το μυαλό του. Το αστέρι όμως δεν το έβαλε κάτω… Κατέβαινε λίγο, λίγο κάθε μέρα… Ώσπου τελικά… Έφτασε κάτω στη γη. Τώρα του έμενε να αποφασίσει που να πρωτοπάει. Έτσι, πήγε σε έναν ζητιάνο.

- Τι χρειάζεσαι; τον ρωτά;

- Μα ποιος είσαι; του απαντά.

- Είμαι ένα αστέρι μαγικό που τις ευχές πραγματοποιώ.

- Ενα πιάτο με φαγητό και φωτιά να ζεσταθώ.

Έφυγε το αστέρι όλο χαρά για να βρει φαγητό για τον ζητιάνο. Έψαχνε κάπου για να αγοράσει φαγητό, αλλά δε μπόρεσε… Άλλοι τον φοβόντουσαν, άλλοι δεν το τον πίστευαν, άλλοι νόμιζαν πως είναι μεταμφιεσμένος κλέφτης, ώσπου στο τέλος, ένας φούρναρης που τον πίστεψε, πήγε να του δώσει ένα ταψί ολόκληρο τυρόπιτα, αλλά το αστέρι, δεν μπορούσε να το κρατήσει… Όμως του ήρθε μία ιδέα… Θα του έβαζε ένα κουλούρι σε κάθε κορυφή του, για να μπορεί να τα μεταφέρει… Αλλά μόλις τα έβαλε, έλιωσαν αμέσως… Όταν γύρισε πίσω δεν άντεχε να αντικρίσει τον ζητιάνο, νόμισε ότι τον είχε προδώσει… του είπε τι είχε συμβεί μες τα δάκρυα. Ο ζητιάνος όμως, συνηθισμένος στο να μην έχει τίποτα και επειδή ποτέ δεν πίστεψε πραγματικά στα θαύματα, τον κοίταξε ατάραχος και του είπε,

- Δεν πειράζει…

Το αστέρι περιπλανιόταν και έκλαιγε, έβλεπε από κοντά τη δυστυχία και τους ανθρώπους που έχουν ευχηθεί σε αυτό, όμως δεν άντεχε να απογοητεύσει κι άλλους. Έτσι λυπημένο, κίνησε για τους ουρανούς…

Μέρες καθόταν κι έκλαιγε, μέχρι που τον λυπήθηκαν και τα υπόλοιπα αστέρια που πριν τον κορόιδευαν και του ζητούσαν τους πει τι είδε στη γη.

Όλα άρχισαν να νιώθουν άσχημα που μόνο στέκονται ψηλά καμαρωτά και δε βοηθούν τους ανθρώπους που εύχονται σε αυτά… Ώσπου μία μέρα…

- Το βρήκα! Είπε ένα αστεράκι ήσυχο και μικρό… Αφού εμείς δεν μπορούμε να κατεβούμε και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που το χρειάζονται μιας και είμαστε αστέρια, θα βάλουμε άλλους ανθρώπους να το κάνουν.

- Πολλά όνειρα βλέπεις μικρέ, του απαντά ένα αστέρι…

- Όχι, ακούστε… Τις ευχές που δεχόμαστε, δε θα τις κρατάμε για μας, αλλά θα τις στέλνουμε σε άλλους ανθρώπους να τις πραγματοποιούν…

- Και πώς θα γίνει αυτό βρε πιτσιρίκο ονειροπόλε;

- Θα βλέπουν τις ευχές στον ύπνο τους. Θα τις μεταφέρουμε στα όνειρα άλλων ανθρώπων που μπορούν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους. Όταν κάποιος μας εύχεται κάτι, θα το στέλνουμε στον ύπνο κάποιου που μπορεί να το κάνει, γιατί σαν αστέρια μπορούμε να τους βλέπουμε όλους…

- Ναι!!!!! Φώναξαν όλα τα αστέρια μονομιάς και τότε σείστηκε ο ουρανός… Το ίδιο κιόλας βράδυ, ένας πλούσιος άνθρωπος είδε στον ύπνο του ένα όνειρο που τον τάραξε πολύ… Το πρωί με το που σηκώθηκε έτρεξε και έδωσε φαγητό στο ζητιάνο που το αστέρι δεν κατάφερε να του πάει. Μάλιστα, του πήγαινε φαγητό για πολύ καιρό, μέχρι που σταμάτησε να είναι ζητιάνος…

Από τότε όλα τα αστέρια, εκπληρώνουν με αυτό τον τρόπο τις ευχές του κόσμου και προσπαθούν για την ευτυχία τους. Όσο για το αστέρι που κατέβηκε στη γη, λάμπει πιο πολύ απ' όλα τ' αστέρια του ουρανού για τρεις λόγους: γιατί είναι χαρούμενο πολύ που χάρη σ' αυτό πραγματοποιούνται των ανθρώπων οι ευχές, γιατί έτσι όπως ανέβηκε από τον ουρανό δεν κατάφερε να φτάσει στην αρχική του θέση και έμεινε λίγο πιο κάτω, με αποτέλεσμα να φαίνεται περισσότερο και, για να τον κοιτούν πιο εύκολα οι άνθρωποι και να θυμούνται πως ό,τι εύχονται, μπορεί να γίνει πραγματικότητα…

ΤΕΛΟΣ

Κείμενο: Άννα Πατσώνη

Εικονογράφηση: Παιδικά Παραμύθια

Πληροφορίες
Κατηγορία παραμυθιού
Ετος πρώτης δημοσίευσης
Προέλευση (περιοχή)
Δώσε αστέρια
Average: 4.9 (136 ψήφοι)