Παραμύθια που διαβάζουμε σήμερα
Κάποτε, στη χώρα των ερπετών, ένα μεγάλο πρόβλημα βασάνιζε το βασίλειο των φιδιών. Ο Λάκης Φιδουκλάκης δεν μπορούσε να τσιμπήσει! Το πρόβλημα ήταν πολύ μεγάλο, γιατί όλη του η οικογένεια είχε δηλητήριο για τρεις γενιές φιδιών, ενώ το κάθε φίδι στο σόι του μπορούσε να δηλητηριάσει με μια μόνο επίθεση κάμποσα τρωκτικά.
Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα βασίλειο ήταν ένα μεγαλόπρεπο παλάτι περιτριγυρισμένο από ένα μεγάλο δάσος. Το δάσος εκείνο ήταν γεμάτο κυνήγι.
Μια φορά κι έναν καιρό, το λιοντάρι που όπως ξέρουμε είναι ο βασιλιάς των ζώων – αρρώστησε βαριά. Φοβήθηκε πως θα πεθάνει κι έδωσε διαταγή να συγκεντρωθούν όλα τα ζώα του μεγάλου δάσους μπροστά του, για να του πουν τι πρέπει να κάνει για να γιατρευτεί.
Μια φορά και έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια ζούσε ένας πολύ γκρινιάρης αυτοκράτορας που όλη τη μέρα ασχολούνταν με το ντύσιμό του. Τόσο πολύ του άρεσε να ντύνεται με ωραία ρούχα, που έδινε όλα τα χρήματα του βασιλείου του για να αγοράζει καινούρια και να είναι ντυμένος στην εντέλεια.
Μια φορά και έναν καιρό, σ’ ένα μεγάλο αρχοντικό σπίτι με πολλά δωμάτια, έμενε μια γριά. Το σπίτι ήτανε παμπάλαιο. Κανείς δεν το πρόσεχε πια και οι τοίχοι του είχαν αρχίσει να ραγίζουν, οι σοβάδες να πέφτουν, τα πατώματα να σαπίζουν.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρία μικρά γουρουνάκια που ζούσαν ξέγνοιαστα κι ευτυχισμένα με τη μαμά τους.
Όταν μεγάλωσαν τους είπε η μαμά τους:
Ένας βασιλιάς από την Κύθνο ερωτεύεται μια πανέμορφη, ψευδή κοπέλα και την παντρεύεται. Η κοπέλα δε μιλά ποτέ, για να μην ντροπιαστεί. Ομως ο άντρας της το βάζει σκοπό να την κάνει να σπάσει τη σιωπή της...
Μέσα σ’ ένα καταπράσινο δάσος, στη ρίζα ενός μεγάλου πλάτανου, ήταν ξαπλωμένος ο κύριος Λαγός. Μασούλαγε ευτυχισμένος το καρότο του, όταν ξαφνικά δίπλα του, ακούστηκε ένας βαθύς αναστεναγμός. Πετάχτηκε επάνω και είδε τον φίλο του τον κύριο Σαλιγκάρη να αναστενάζει και να κοιτάζει τον ουρανό.
Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα πανέμορφο κάστρο, ένα κάστρο πάνω στα σύννεφα! Το κάστρο αυτό το φύλαγαν μαγικοί μονόκεροι. Αυτοί οι μονόκεροι ήταν τόσο όμορφοι που σάστιζες από την ομορφιά τους. Είχαν μακρυά βελούδινη χαίτη, πολύχρωμη ουρά και το κέρατό τους ήταν χρυσό.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μικρή κόκκινη κότα. Μια μέρα ενώ σκάλιζε το χώμα στον αχυρώνα που ζούσε, βρήκε ένα σπόρο σιταριού. Τότε ρώτησε τα υπόλοιπα ζώα του αγροκτήματος: «Ποιος θα φυτέψει αυτό το σιτάρι;»